ترانه: لنگه کفش از حسین صفا (یکشنبه 84/11/16 ساعت 8:24 عصر) حسین صفا ::

یه لنگه کفش پیر و درب و داغون    

افتاده بود یه گوشه ی خیابون

هیشکی اونو یه لحظه پاش نمی کرد

 هیشکی یه لحظه هم نگاش نمی کرد

می گف که تنهایی و بی پناهی

یه روز به آخر برسه الهی

                                یه لنگه کفش پاره   

                                 بی کس و بی ستاره

                                 افتاده زار و گریون

                                 یه گوشه ی  خیابون

شب بود و شب گردی بارون و باد

رد شدم و چشام به چشماش افتاد

دیدم که زخماش همه از غربته

مثل خودم خسته و بی طاقته

دیدم و گفتم که نباید نشست

طلسم تنهاییشو باید شکست

                                 یه لنگه کفش پاره   

                                  بی کس و بی ستاره 

                                  افتاده زار و گریون

                                  یه گوشه ی  خیابون

رفتم و گفتم که چرا نشستی

تلف نکن عمرتو دستی دستی

درسته که از همه تنها تری

اسیر این دردای زجر آوری

کفشای غیرتو باید پا کنی

بگردی و لنگتو پیدا کنی

                                   یه لنگه کفش پاره   

                                   بی کس و بی ستاره

                                   افتاده درب و داغون

                                   یه گوشه ی  خیابون

نوشته های دیگران()